I hate killing people...
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
09 Juni 2013 | Zuid-Afrika, Hermanus
Hallo lieve trouwe volgers,
Wederom is het eerst noodzakelijk om mijn excuses te maken naar jullie: ik heb mijn blog hier totaal niet goed bijgehouden.. Sorry! In elk geval wel een teken dat ik me nog steeds vermaak, laat ik het daar maar op houden.
Om nu van alles vanaf de vorige blog een verslag te maken is bijna een onmogelijke opgave.. dit komt misschien nog wel, maar nu eerst een update van wat ik aan het doen ben en kort iets over de afgelopen tijd. Hebben jullie weer wat te lezen :)
Afscheid van GGA
Na deze vakantie kom ik niet meer terug op GGA, hier heb ik dus al afscheid genomen van de kinderen en alles. Dit vond ik wel even lastig: ik heb toch een bepaalde band met ze opgebouwd, ook al wist ik al die tijd dat het moment zou komen.. De laatste paar weken had ik veel met de kinderen gewerkt, omdat de andere studenten toen hun vakantie hadden en er dus meer werk te doen was. Ook deed ik de laatste tijd huiswerk met een aantal kinderen, wat ma – do elke dag een paar uren is; heel erg leuk om te doen en tegelijk een moment dat je elkaar beter leert kennen. Daarnaast de kliniekdiensten, crèche en house-evenings. Het ging allemaal lekker en ik had helemaal nog geen zin om weg te gaan, ik had nog best een paar maanden willen blijven!
Als afscheid had ik samen met Pauline een leuke house evening in Jabulani georganiseerd, wat een heel geslaagde avond was. We hebben cupcakes gebakken, films gekeken en bleven slapen in het huis bij de kinderen, allemaal in de woonkamer met de matrassen! De kinderen genoten en wij ook.
Het idee van willen blijven werd toch aardig veranderd toen er iets heel naars gebeurde..
De andere studenten waren net een dagje terug van hun vakantie; het was ongeveer 23u ’s avonds toen ik opeens hard gegil buiten hoorde, dit ging ‘door merg en been.’ Twee meiden liepen van het poolhouse naar onze rondavel: dit is van het huis waar de jongens van de groep wonen naar ons meidenhuis, wat een krappe 100 meter is. In de bosjes hoorden ze wat geritsel en ze zagen dat er twee mannen ‘verstopt’ zaten. Ze zetten het op een rennen om snel de laatste paar meters te overbruggen naar ons huis, maar ze kregen de deur niet snel genoeg open en zijn aangevallen door de mannen: ze werden geslagen met houten stokken. Het was hen allemaal te doen om de telefoons van de meiden, waarvan ze er uiteindelijk één hebben gekregen waarmee ze zijn weggerend. Voor de rest was iedereen binnen dus de paniek brak meteen uit, ik had het gegil al gehoord en wist meteen dat het foute boel was..zo ontzettend eng!! Het oor van een van de meiden was ‘door midden,’ door het slaan met de stokken. Ongelooflijk, vreselijk, ziek, bizar en bovenal heel griezelig en eng dit allemaal. Ik ben mee gegaan naar het ziekenhuis en daarna hebben we de halve nacht met de hele groep in ons huis gepraat, gehuild, en uiteindelijk geprobeerd te slapen. Niemand voelde zich nog veilig of durfde in het donker te zijn, en we wilden vooral bij elkaar blijven.
De volgende dag ging alles heel snel, de helft van de groep zat (nog geen 24u na het voorval) in het vliegtuig naar Nederland. De andere helft wilde blijven, waaronder ik: er waren nog maar twee dagen voor mij op GGA, daarna zou ik op vakantie gaan. Dit wilde ik nog heel graag doen, dus ben ik gebleven. Ik vond de resterende dagen daar nog vreselijk eng, maar gelukkig had ik de jongens die heel beschermend waren! Ook was het goed om alles nog enigszins normaal te kunnen afsluiten, spullen achterlaten en afscheid nemen van iedereen. Verder liep er een extra security guard rond ons huis, met de woorden ‘I hate to kill people, but if I see one.. I kill him!!’ In elk geval een betere instelling dan de security die er al was, die lagen namelijk te slapen tijdens het voorval..
Het gegeven dat je weet dat je bespied wordt, dat er mensen met slechte bedoelingen vlak buiten je huis rondlopen, de herinnering aan het voorval..en dan ook nog eens nadenken over wat er allemaal had kunnen gebeuren, bah. Daarbij werd er steeds meer ingebroken en werden er ook inbraken ontdekt die al eerder gebeurd waren, maar nooit opgemerkt door de security.
Erg fijn om er snel weg te zijn gegaan, ook om het gevoel van veiligheid weer een beetje terug te krijgen. Dit is nu wel OK, al vind ik het donker nog steeds niks en ben ik veel meer op mijn hoede.
Afronding project
Dan is er natuurlijk nog het project waar ik de afgelopen maanden met het healtcare groepje aan heb gewerkt. Dit hebben Pauline en ik allemaal afgerond in de weken dat de rest op vakantie was; lekker rustig. We zijn bij Heather langs geweest voor het assessment, en ze was vol lof over onze producten, supergaaf! Alles is dus ‘meer dan goed’ gekeurd, en als klap op de vuurpijl hoorden we dat onze training al door 5 scholen geboekt is voor in september!! :D Dat staat al vast, echt top: het wordt dus goed gebruikt en is echt nuttig; daar heb ik het voor gedaan.
Na dat afgerond te hebben was het dus wel eens tijd voor vakantie, die ook precies op het programma stond: maar liefst drie weken.
VAKANTIE!
Op dit moment zit ik in ‘Hermanus Backpackers’ in, jawel, Hermanus. Een stukje uit de richting van Durban kan je wel zeggen, het is vlakbij Kaapstad! (Durban-Kaapstad is meer dan 1600km)
Een week geleden alweer zijn Pauline en ik in Kaapstad aangekomen om onze drieweekse vakantie te gaan beginnen. Daar verbleven we bij de familie Blijdorp (oorspronkelijk Nederlanders maar wonen in Kaapstad, Houtbay). Zij zijn geweldig gastvrij geweest en we hebben samen een heel gezellige tijd gehad. Je zou er maar wonen, praktisch naast een van de mooiste wegen ter wereld.. kléin beetje jaloers! Elke dag hebben we iets van de stad of omgeving gezien: de Tafelberg, Cape point en Kaap de Goede Hoop, Simon’s Town – daar op Boulder’s beach kan je pinguins op het strand zien: GEWELDIGE dieren <3 , de stad zelf natuurlijk, de wijngebieden – Kirstenbosch en de botanische tuinen, en Robbeneiland. Veel gewandeld, prachtige natuur ook weer hier overal gezien. Als we ’s avonds thuis waren konden we lekker voor de open haard opwarmen, aangezien het toch wel winter is in Kaapstad. Toch troffen we het nog best met het weer, af en toe alleen een beetje koud. We hebben heerlijk genoten van alle luxe: we hebben elke avond heerlijk gegeten, hadden onze eigen slaap- en badkamer, konden onze kleding weer eens in een wasmachine wassen, en zelfs het NOS journaal kijken! Superfijn.
Vandaag hebben we als afsluiting met z’n zessen een avontuurlijke quadbike-tour gedaan in Hermanus. Ja ja, lekker heldhaftig en modderig! Superleuk, lekker gecrosst =) Daarna zijn Pauline en ik in dit hostel achtergebleven, weer even wennen aan de backpackers’stijl zegmaar..haha.
Verdere reisschema
Nog twee weken vakantie voor ons, allemaal leuke dingen doen en zien! Op de heenweg Durban-Kaapstad hebben we twee volle dagen in de Bazbus gezeten.. Nu een wat lager tempo, in etappes. Morgenochtend reizen we door naar Oudtshoorn, daarna nog 1 plek (die nog bepaald moet worden) voor we door naar Port Elizabeth gaan. Dan waarschijnlijk nog Chintsa, en dan zijn we alweer in Durban! Wat we doen is ‘langzaam’ via de kust terug naar Durban dus, want vanaf daar vliegen we terug op de 21e. Dan nog een dagje rondhoppen in Dubai en vervolgens sta ik op de 23e weer op Nederlandse bodem.
Voor het zover is ga ik dus nog even lekker genieten van Zuid-Afrika, samen met Pauline =) Wel gek om het nu te kunnen zeggen, maar toch: ‘tot over twee weken!’ En, om in de Afrikaanse stijl te blijven:
Baie dankie en tot siens, chommies!
Wederom is het eerst noodzakelijk om mijn excuses te maken naar jullie: ik heb mijn blog hier totaal niet goed bijgehouden.. Sorry! In elk geval wel een teken dat ik me nog steeds vermaak, laat ik het daar maar op houden.
Om nu van alles vanaf de vorige blog een verslag te maken is bijna een onmogelijke opgave.. dit komt misschien nog wel, maar nu eerst een update van wat ik aan het doen ben en kort iets over de afgelopen tijd. Hebben jullie weer wat te lezen :)
Afscheid van GGA
Na deze vakantie kom ik niet meer terug op GGA, hier heb ik dus al afscheid genomen van de kinderen en alles. Dit vond ik wel even lastig: ik heb toch een bepaalde band met ze opgebouwd, ook al wist ik al die tijd dat het moment zou komen.. De laatste paar weken had ik veel met de kinderen gewerkt, omdat de andere studenten toen hun vakantie hadden en er dus meer werk te doen was. Ook deed ik de laatste tijd huiswerk met een aantal kinderen, wat ma – do elke dag een paar uren is; heel erg leuk om te doen en tegelijk een moment dat je elkaar beter leert kennen. Daarnaast de kliniekdiensten, crèche en house-evenings. Het ging allemaal lekker en ik had helemaal nog geen zin om weg te gaan, ik had nog best een paar maanden willen blijven!
Als afscheid had ik samen met Pauline een leuke house evening in Jabulani georganiseerd, wat een heel geslaagde avond was. We hebben cupcakes gebakken, films gekeken en bleven slapen in het huis bij de kinderen, allemaal in de woonkamer met de matrassen! De kinderen genoten en wij ook.
Het idee van willen blijven werd toch aardig veranderd toen er iets heel naars gebeurde..
De andere studenten waren net een dagje terug van hun vakantie; het was ongeveer 23u ’s avonds toen ik opeens hard gegil buiten hoorde, dit ging ‘door merg en been.’ Twee meiden liepen van het poolhouse naar onze rondavel: dit is van het huis waar de jongens van de groep wonen naar ons meidenhuis, wat een krappe 100 meter is. In de bosjes hoorden ze wat geritsel en ze zagen dat er twee mannen ‘verstopt’ zaten. Ze zetten het op een rennen om snel de laatste paar meters te overbruggen naar ons huis, maar ze kregen de deur niet snel genoeg open en zijn aangevallen door de mannen: ze werden geslagen met houten stokken. Het was hen allemaal te doen om de telefoons van de meiden, waarvan ze er uiteindelijk één hebben gekregen waarmee ze zijn weggerend. Voor de rest was iedereen binnen dus de paniek brak meteen uit, ik had het gegil al gehoord en wist meteen dat het foute boel was..zo ontzettend eng!! Het oor van een van de meiden was ‘door midden,’ door het slaan met de stokken. Ongelooflijk, vreselijk, ziek, bizar en bovenal heel griezelig en eng dit allemaal. Ik ben mee gegaan naar het ziekenhuis en daarna hebben we de halve nacht met de hele groep in ons huis gepraat, gehuild, en uiteindelijk geprobeerd te slapen. Niemand voelde zich nog veilig of durfde in het donker te zijn, en we wilden vooral bij elkaar blijven.
De volgende dag ging alles heel snel, de helft van de groep zat (nog geen 24u na het voorval) in het vliegtuig naar Nederland. De andere helft wilde blijven, waaronder ik: er waren nog maar twee dagen voor mij op GGA, daarna zou ik op vakantie gaan. Dit wilde ik nog heel graag doen, dus ben ik gebleven. Ik vond de resterende dagen daar nog vreselijk eng, maar gelukkig had ik de jongens die heel beschermend waren! Ook was het goed om alles nog enigszins normaal te kunnen afsluiten, spullen achterlaten en afscheid nemen van iedereen. Verder liep er een extra security guard rond ons huis, met de woorden ‘I hate to kill people, but if I see one.. I kill him!!’ In elk geval een betere instelling dan de security die er al was, die lagen namelijk te slapen tijdens het voorval..
Het gegeven dat je weet dat je bespied wordt, dat er mensen met slechte bedoelingen vlak buiten je huis rondlopen, de herinnering aan het voorval..en dan ook nog eens nadenken over wat er allemaal had kunnen gebeuren, bah. Daarbij werd er steeds meer ingebroken en werden er ook inbraken ontdekt die al eerder gebeurd waren, maar nooit opgemerkt door de security.
Erg fijn om er snel weg te zijn gegaan, ook om het gevoel van veiligheid weer een beetje terug te krijgen. Dit is nu wel OK, al vind ik het donker nog steeds niks en ben ik veel meer op mijn hoede.
Afronding project
Dan is er natuurlijk nog het project waar ik de afgelopen maanden met het healtcare groepje aan heb gewerkt. Dit hebben Pauline en ik allemaal afgerond in de weken dat de rest op vakantie was; lekker rustig. We zijn bij Heather langs geweest voor het assessment, en ze was vol lof over onze producten, supergaaf! Alles is dus ‘meer dan goed’ gekeurd, en als klap op de vuurpijl hoorden we dat onze training al door 5 scholen geboekt is voor in september!! :D Dat staat al vast, echt top: het wordt dus goed gebruikt en is echt nuttig; daar heb ik het voor gedaan.
Na dat afgerond te hebben was het dus wel eens tijd voor vakantie, die ook precies op het programma stond: maar liefst drie weken.
VAKANTIE!
Op dit moment zit ik in ‘Hermanus Backpackers’ in, jawel, Hermanus. Een stukje uit de richting van Durban kan je wel zeggen, het is vlakbij Kaapstad! (Durban-Kaapstad is meer dan 1600km)
Een week geleden alweer zijn Pauline en ik in Kaapstad aangekomen om onze drieweekse vakantie te gaan beginnen. Daar verbleven we bij de familie Blijdorp (oorspronkelijk Nederlanders maar wonen in Kaapstad, Houtbay). Zij zijn geweldig gastvrij geweest en we hebben samen een heel gezellige tijd gehad. Je zou er maar wonen, praktisch naast een van de mooiste wegen ter wereld.. kléin beetje jaloers! Elke dag hebben we iets van de stad of omgeving gezien: de Tafelberg, Cape point en Kaap de Goede Hoop, Simon’s Town – daar op Boulder’s beach kan je pinguins op het strand zien: GEWELDIGE dieren <3 , de stad zelf natuurlijk, de wijngebieden – Kirstenbosch en de botanische tuinen, en Robbeneiland. Veel gewandeld, prachtige natuur ook weer hier overal gezien. Als we ’s avonds thuis waren konden we lekker voor de open haard opwarmen, aangezien het toch wel winter is in Kaapstad. Toch troffen we het nog best met het weer, af en toe alleen een beetje koud. We hebben heerlijk genoten van alle luxe: we hebben elke avond heerlijk gegeten, hadden onze eigen slaap- en badkamer, konden onze kleding weer eens in een wasmachine wassen, en zelfs het NOS journaal kijken! Superfijn.
Vandaag hebben we als afsluiting met z’n zessen een avontuurlijke quadbike-tour gedaan in Hermanus. Ja ja, lekker heldhaftig en modderig! Superleuk, lekker gecrosst =) Daarna zijn Pauline en ik in dit hostel achtergebleven, weer even wennen aan de backpackers’stijl zegmaar..haha.
Verdere reisschema
Nog twee weken vakantie voor ons, allemaal leuke dingen doen en zien! Op de heenweg Durban-Kaapstad hebben we twee volle dagen in de Bazbus gezeten.. Nu een wat lager tempo, in etappes. Morgenochtend reizen we door naar Oudtshoorn, daarna nog 1 plek (die nog bepaald moet worden) voor we door naar Port Elizabeth gaan. Dan waarschijnlijk nog Chintsa, en dan zijn we alweer in Durban! Wat we doen is ‘langzaam’ via de kust terug naar Durban dus, want vanaf daar vliegen we terug op de 21e. Dan nog een dagje rondhoppen in Dubai en vervolgens sta ik op de 23e weer op Nederlandse bodem.
Voor het zover is ga ik dus nog even lekker genieten van Zuid-Afrika, samen met Pauline =) Wel gek om het nu te kunnen zeggen, maar toch: ‘tot over twee weken!’ En, om in de Afrikaanse stijl te blijven:
Baie dankie en tot siens, chommies!
-
10 Juni 2013 - 00:11
Annemarie:
Wauwie, goed verhaal weer! :)
(jammer dat er zo weinig zijn hehe)
Maar heeel veel plezier nog en tot over twee weekjes! xxxxx -
10 Juni 2013 - 09:00
De Blijdorpjes:
Geniet nog van de laatste 2 weken. Onze terugweg naar huis was prima en vlot. Daisy haar hand en ook mijn knie zijn in 'geode staat'! Veel liefs en ook veel groeten voor Pauline, Koos, Alida, Daisy en Ilona -
10 Juni 2013 - 11:09
Susanne:
Hey Esther!
Wat een vreselijke ervaring om zo in je laatste dagen nog mee te maken... Gelukkig heb je het allemaal goede kunnen afsluiten daar met een leuk afscheid zo te lezen. En dan nu genieten van je welverdiende vakantie! Ik ben stiekem wel een beetje jaloers, op het feit dat je in Zuid Afrika zit en al helemaal op het feit dat je over een paar dagen naar Port Elizabeth gaat! Geniet er nog maar lekker van, met volle teugen! Voor je het weet zet je weer voet op Nederlandse bodem!
Tot snel!
XXX Susanne -
10 Juni 2013 - 12:21
Gésine:
Geniet van je laatste weekjes Esther!!! -
10 Juni 2013 - 17:43
Marnou Van Der Graaf:
Heee hoe is het?
Ik hoorde van jullie voorval en ben hier erg van geschrokken!!
Vreselijk om zo de leuke vier maanden in Zuid Afrika te moeten afronden.
Hopelijk heb jij nog wel een top vakantie!
Liefs Marnou -
13 Juni 2013 - 21:48
Janel:
Ik heb de naam van je reisbloq nu al meerdere keren voorbij zien komen en bleef mezelf de afgelopen dagen zeggen: 'niet lezen, je moet bezig voor je studie' maar ik kon het toch niet laten. Ik schrok heel erg van het enge stukje. Vreselijk dat jullie dat hebben moeten meemaken en dapper dat je bent gebleven! Blijf op je hoede maar GENIET GENIET GENIET! -
13 Juni 2013 - 21:49
Wies:
Fijn dat jullie het op deze manier goed af kunnen sluiten, geniet er van, Heb Kim al een dikke terugkomknuffel kunnen geven. -
16 Juni 2013 - 17:17
Janny :
mooi verhaal hoor , geniet er deze week nog maar van ,
maar...........wij zijn aan het aftellen..........nog 7 nachtjes slapen en dan staan we je op Schiphol op te wachten ! veel plezier xxx -
16 Juni 2013 - 20:11
Henny:
Hey Esther, wat eng allemaal ,maar goed dat je bent gebleven!!
Verder nog een fijne week lieve groet uit Haulerwijk!
-
16 Juni 2013 - 22:13
Jurrien:
Mooii Eesther, en veel plezier de laatste week samen! Gniet er van en ben benieuwd naar je mondeling verslag als je weer hier bent! Ddoei!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
